|
CHRYSTUS BIESZCZADZKI
Tarninowe ciernie
na skroni.
Białobrzoze ręce,
a w dłoni
kij sękaty,
przyjaciel wędrowca.
Wyruszyłe¶ na szlak
ze stajenki.
Zatrzymałe¶ w¶ród
pagórków Łopienki,
Chrystusie Bieszczadzki.
Trudna droga
Cię czeka,
lecz wci±ż idziesz
szukaj±c człowieka
co się zgubił.
|
